Βούλα Παπαϊωάννου

Η Βούλα Παπαϊωάννου γεννήθηκε το 1898 στη Λαμία τρίτο παιδί από τα πέντε της Αφροδίτης και του Αξιωματικού Θεοχάρη Παπαϊωάννου. Έζησε τα παιδικά της χρόνια στο περιβάλλον μιας καλοβαλμένης αστικής οικογένειας των αρχών του 20ου αιώνα. Η ανατροφή της στηρίχθηκε στην αγάπη για την πατρίδα την κοινωνική συνεισφορά, την έφεση για καλλιέργεια, την εργατικότητα και τη συνέπεια, αρχές που σταθερά ακολούθησε στο έργο της.
Η Παπαϊωάννου το 1926 παντρεύτηκε τον Ιωάννη Ζερβό, άνθρωπο με εντυπωσιακή πολυμάθεια, λογοτέχνη και κριτικό.
Ασχολήθηκε με τη φωτογραφία από το 1935 μέσω του αδερφού της καταγράφοντας στην αρχή τα εκθέματα του μουσείου Αθηνών. Στον πόλεμο του 1940, έγινε μάρτυρας στον αποχαιρετισμό των στρατευμένων, στις ετοιμασίες της Αθήνας για την αντιμετώπιση των εκτάκτων αναγκών και στη φροντίδα των πρώτων τραυματιών.
Όταν η πείνα έπληξε την πρωτεύουσα, κατήγγειλε τη φρίκη του πολέμου με τις συγκλονιστικές μορφές των αποσκελετωμένων παιδιών. Μετά τον πόλεμο και στα πλαίσια της UNRA, περιοδεύει την Ελλάδα με σκοπό να συγκεντρώσει φωτογραφίες για της συνθήκες ζωής των κατοίκων της υπαίθρου.
Το 1952 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (ΕΦΕ) και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Φωτογραφικής Τέχνης (FIAP), φτάνοντας το 1962 στον τιμητικό τίτλο Artist FIAP.
Η Παπαϊωάννου εντάσσεται στο ρεύμα της «ανθρωπιστικής φωτογραφίας» που αναπτύχθηκε ως αντίδοτο της κατάλυσης των ανθρωπίνων αξιών εξαιτίας του πολέμου. Το έργο της εκφράζει την αισιοδοξία που επικρατούσε μετά τον πόλεμο για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Το αρχείο της το δώρισε στο μουσείο Μπενάκη το 1976. Πέθανε στην Αθήνα το 1990.
Πηγή: «Βούλα Παπαϊωάννου, Σύγχρονοι Έλληνες Εικαστικοί», Φάνη Κωνσταντίνου, έκδοση της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ».





















Περισσότερα εδώ.


3 σχόλια: