Ο Willy Ronis γεννήθηκε στο Παρίσι το 1910 από γονείς πρόσφυγες, συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους Γάλλους φωτογράφους του 20ου αιώνα για τις εικόνες του που δείχνουν τη ζωή στο μεταπολεμικό Παρίσι και την Προβηγκία (Νότια Γαλλία).
Αν και προορίζονταν για μουσικός παίρνοντας μαθήματα πιάνου από τη μητέρα του, διδάχθηκε φωτογραφία κοντά στον πατέρα του, ο οποίος είχε φωτογραφείο στη Μονμάρτη και είναι αυτή η τέχνη που τον συνεπήρε και ακολούθησε για όλη του τη ζωή.
Το 1937 γνώρισε τον David Seymour και τον Robert Capa , και έκανε την πρώτη του δημοσίευση φωτογραφιών με τον τίτλο «Plaisir de France». Την ίδια εποχή εργάστηκε για το πρακτορείο Rapho με τους Brassaï, Robert Doisneau και Ergy Landau. Συχνά ανέφερε πως εκτός από τους Ευρωπαίους συναδέλφους του, στη φωτογραφία επηρεάστηκε και από τους Αμερικανούς Alfred Stieglitz και Ansel Adams.
Ο Ronis εργάστηκε σαν φωτορεπόρτερ καλύπτοντας σημαντικά γεγονότα της εποχής του αλλά και φωτογράφος μόδας για περιοδικά όπως το Vogue. Υπήρξε ο πρώτος Γάλλος φωτογράφος που συνεργάστηκε με το Αμερικανικό περιοδικό Life.
Η φωτογραφία του Ronis είναι ουμανιστική, με έμφαση στη φωτογραφία δρόμου, όπου αναδεικνύει όχι μόνο την τουριστική πλευρά της πόλης του φωτός, με τα ιδιαίτερα καφέ ή τον Πύργο του Άιφελ, αλλά και το αυθεντικό Παρίσι των απλών ανθρώπων, των εργατών και των παιδιών. Αργότερα στην καριέρα του αφιερώθηκε και στη φωτογραφία του γυναικείου γυμνού.
Απεικόνισε κοινωνικά κινήματα αλλά και την καθημερινότητα, οι φωτογραφίες του είναι ένας ύμνος για τον άνθρωπο και τη ζωή.
Ο Ronis, μαζί με τους κορυφαίους του 20ου αιώνα Robert Doisneau και Henri Cartier – Bresson, ήταν μεταξύ της γενιάς των μεγάλων μεταπολεμικών φωτογράφων της Γαλλίας.
Έχει εκθέσει φωτογραφίες του σε όλον τον κόσμο μεταξύ των οποίων στο Μουσείο μοντέρνας τέχνης της Νέα Υόρκης αλλά και στην Ελλάδα.
Πέθανε πλήρης ημερών το 2009.
Αν και προορίζονταν για μουσικός παίρνοντας μαθήματα πιάνου από τη μητέρα του, διδάχθηκε φωτογραφία κοντά στον πατέρα του, ο οποίος είχε φωτογραφείο στη Μονμάρτη και είναι αυτή η τέχνη που τον συνεπήρε και ακολούθησε για όλη του τη ζωή.
Το 1937 γνώρισε τον David Seymour και τον Robert Capa , και έκανε την πρώτη του δημοσίευση φωτογραφιών με τον τίτλο «Plaisir de France». Την ίδια εποχή εργάστηκε για το πρακτορείο Rapho με τους Brassaï, Robert Doisneau και Ergy Landau. Συχνά ανέφερε πως εκτός από τους Ευρωπαίους συναδέλφους του, στη φωτογραφία επηρεάστηκε και από τους Αμερικανούς Alfred Stieglitz και Ansel Adams.
Ο Ronis εργάστηκε σαν φωτορεπόρτερ καλύπτοντας σημαντικά γεγονότα της εποχής του αλλά και φωτογράφος μόδας για περιοδικά όπως το Vogue. Υπήρξε ο πρώτος Γάλλος φωτογράφος που συνεργάστηκε με το Αμερικανικό περιοδικό Life.
Η φωτογραφία του Ronis είναι ουμανιστική, με έμφαση στη φωτογραφία δρόμου, όπου αναδεικνύει όχι μόνο την τουριστική πλευρά της πόλης του φωτός, με τα ιδιαίτερα καφέ ή τον Πύργο του Άιφελ, αλλά και το αυθεντικό Παρίσι των απλών ανθρώπων, των εργατών και των παιδιών. Αργότερα στην καριέρα του αφιερώθηκε και στη φωτογραφία του γυναικείου γυμνού.
Απεικόνισε κοινωνικά κινήματα αλλά και την καθημερινότητα, οι φωτογραφίες του είναι ένας ύμνος για τον άνθρωπο και τη ζωή.
Ο Ronis, μαζί με τους κορυφαίους του 20ου αιώνα Robert Doisneau και Henri Cartier – Bresson, ήταν μεταξύ της γενιάς των μεγάλων μεταπολεμικών φωτογράφων της Γαλλίας.
Έχει εκθέσει φωτογραφίες του σε όλον τον κόσμο μεταξύ των οποίων στο Μουσείο μοντέρνας τέχνης της Νέα Υόρκης αλλά και στην Ελλάδα.
Πέθανε πλήρης ημερών το 2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου