Ο Ολλανδός φωτογράφος Johan Hagemeyer γεννήθηκε στο Amsterdam το 1884. Οι πρώτες φωτογραφίες του αφορούν την οικογένειά του, τους φίλους του, φωτογραφίες φυτών του κήπου του και της Ολλανδικής εξοχής.
Το 1911, η οικογένειά του μετανάστευσε στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ έτσι ώστε ο νεαρός Johan, ερασιτέχνης φωτογράφος μέχρι τότε, να ασχοληθεί με τη γεωπονία. Το 1916 όμως, γνώρισε τον φωτογράφο Alfred Stieglitz και ένα χρόνο αργότερα τον επίσης γνωστό φωτογράφο Edward Weston, οι οποίοι τον έπεισαν να αφιερώσει τη ζωή του στον τότε αναδυόμενο κόσμο της καλλιτεχνικής φωτογραφίας.
Το 1923 ο Hagemeyer άνοιξε ένα στούντιο φωτογραφίας πορτρέτου στο Σαν Φρανσίσκο και, επίσης, έχτισε ένα θερινό στούντιο στο Carmel (παραλία της Καλιφόρνιας), χώρος που σύντομα έγινε τόπος συνάντησης για τους καλλιτέχνες και διανοούμενους της Δυτικής Ακτής.
Ο Hagemeyer ανέπτυξε σύντομα το δικό του στυλ, η δουλειά του εκινείτο με ελευθερία προς όλες τις κατευθύνσεις και καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του. Από τη δεκαετία του 1920 μέχρι τη δεκαετία του 1940 φωτογράφισε ηγετικές φυσιογνωμίες των ημερών του, μεταξύ των οποίων ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ο Σαλβαδόρ Νταλί και άλλους.
Αν και για πολλά χρόνια φίλος τού Weston και τού κύκλου της Καλιφόρνιας δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει την φήμη των υπολοίπων, ίσως γιατί ο ατίθασος και ανεξάρτητος χαρακτήρας του σε συνδυασμό με τις επαναστατικές πολιτικές θέσεις του, τον έθετε μακριά από τις ισχυρές γνωριμίες της εποχής του. Άλλωστε ουδέποτε θέλησε να υιοθετήσει την κυρίαρχη για την εποχή ιδεολογία τού f/64 της λεγόμενης καθαρής (ανεπεξέργαστης) φωτογραφίας (Straight Photography), αποκηρύσσοντας τον πικτοριαλισμό, γεγονός που πολλές φορές τον έφερε σε ρήξη με τον πάντοτε φίλο του Edward Weston.
Ο Hagemeyer πέθανε το 1962 στο Berkeley της Καλιφόρνιας φτωχός και σχεδόν ξεχασμένος σε ηλικία 78 ετών, αφήνοντας πίσω ένα έργο που εξακολουθεί να μας συγκινεί και σήμερα.
Το 1911, η οικογένειά του μετανάστευσε στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ έτσι ώστε ο νεαρός Johan, ερασιτέχνης φωτογράφος μέχρι τότε, να ασχοληθεί με τη γεωπονία. Το 1916 όμως, γνώρισε τον φωτογράφο Alfred Stieglitz και ένα χρόνο αργότερα τον επίσης γνωστό φωτογράφο Edward Weston, οι οποίοι τον έπεισαν να αφιερώσει τη ζωή του στον τότε αναδυόμενο κόσμο της καλλιτεχνικής φωτογραφίας.
Το 1923 ο Hagemeyer άνοιξε ένα στούντιο φωτογραφίας πορτρέτου στο Σαν Φρανσίσκο και, επίσης, έχτισε ένα θερινό στούντιο στο Carmel (παραλία της Καλιφόρνιας), χώρος που σύντομα έγινε τόπος συνάντησης για τους καλλιτέχνες και διανοούμενους της Δυτικής Ακτής.
Ο Hagemeyer ανέπτυξε σύντομα το δικό του στυλ, η δουλειά του εκινείτο με ελευθερία προς όλες τις κατευθύνσεις και καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του. Από τη δεκαετία του 1920 μέχρι τη δεκαετία του 1940 φωτογράφισε ηγετικές φυσιογνωμίες των ημερών του, μεταξύ των οποίων ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ο Σαλβαδόρ Νταλί και άλλους.
Αν και για πολλά χρόνια φίλος τού Weston και τού κύκλου της Καλιφόρνιας δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει την φήμη των υπολοίπων, ίσως γιατί ο ατίθασος και ανεξάρτητος χαρακτήρας του σε συνδυασμό με τις επαναστατικές πολιτικές θέσεις του, τον έθετε μακριά από τις ισχυρές γνωριμίες της εποχής του. Άλλωστε ουδέποτε θέλησε να υιοθετήσει την κυρίαρχη για την εποχή ιδεολογία τού f/64 της λεγόμενης καθαρής (ανεπεξέργαστης) φωτογραφίας (Straight Photography), αποκηρύσσοντας τον πικτοριαλισμό, γεγονός που πολλές φορές τον έφερε σε ρήξη με τον πάντοτε φίλο του Edward Weston.
Ο Hagemeyer πέθανε το 1962 στο Berkeley της Καλιφόρνιας φτωχός και σχεδόν ξεχασμένος σε ηλικία 78 ετών, αφήνοντας πίσω ένα έργο που εξακολουθεί να μας συγκινεί και σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου