Ο Ralph Eugene Meatyard γεννήθηκε το 1925 στο Illinois των ΗΠΑ. Θα υπηρετήσει στο Ναυτικό και μετά τον πόλεμο θα εγκατασταθεί στο Σικάγο, όπου θα μαθητεύσει και στη συνέχει θα πάρει την άδεια του οπτικού. Θα δουλέψει για ένα διάστημα σε μια κλινική του Illinois, δουλειά την οποία θα εγκαταλείψει για να παρακολουθήσει μαθήματα φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο. Σύντομα όμως βρίσκει μια καινούργια δουλειά σε μια οπτική φίρμα στο Lexington του Kentacky, όπου και εγκαθίσταται με τη γυναίκα του και το πρώτο τους παιδί. Στην πόλη αυτή θα ζήσει όλη την υπόλοιπη ζωή του ταξιδεύοντας ελάχιστα και φωτογραφίζοντας αποκλειστικά εκεί.
Το 1950, θα αγοράσει την πρώτη του φωτογραφική μηχανή για να φωτογραφίσει το παιδί του. Αμέσως αναπτύσσει έντονη φωτογραφική δραστηριότητα. Συνήθως φωτογραφίζει 4 με 5 φιλμ σε κάθε φωτογράφηση επί μήνες ολόκληρους και κάποιο μήνα προς το χειμώνα τα εμφανίζει όλα μαζί τυπώνοντας σχεδόν το σύνολο των φωτογραφιών. Συγχρόνως δουλεύει με πλήρες ωράριο, αφιερώνει σημαντικό χρόνο στην οικογένειά του και διαβάζει πάρα πολύ (φιλοσοφία, ποίηση, λογοτεχνία, ιστορία της Τέχνης).
Το 1954 θα γίνει μέλος της Photographic Society of America και θα συμμετάσχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις της. Αλλά η δουλειά του έχει κιόλας διαμορφωθεί έτσι που να θεωρείται πρωτοποριακή και ασυμβίβαστη με την συντηρητική “φωτοειδησεογραφική” γραμμή της Εταιρείας. Τον ίδιο χρόνο γίνεται μέλος του Φωτογραφικού Σωματείου του Lexington όπου και θα μυηθεί στο έργο των Alfred Stieglitz, Paul Strand, Edward Weston, Ansel Adams, Minor White κ.α. Με τη βοήθεια του Van Deren Coke, υπεύθυνου του σωματείου, θα πάρει μέρος σε ομαδική έκθεση που κάνει τον γύρο διάφορων Αμερικανικών πόλεων. Το 1956 παίρνει μέρος σε άλλη έκθεση που οργανώνει και πάλι ο Cοke στο πανεπιστήμιο του Kentacky μαζί με τους Ansel Adams, Minor White, Harry Callahan, Aaron Siskind και Edward Weston. Το 1957 κάνει την πρώτη του έκθεση στη Νέα Υόρκη.
Το 1959 δημοσιεύεται ένα δικό του portfolio στο περιοδικό Aperture και συμμετέχει σε έκθεση του Museum of Modern Art (MOMA) της Νέας Υόρκης. Από το 1968 οργανώνει φωτογραφική έκθεση των μελών (και όχι μόνο) του Lexington Camera Club. Θα συνεχίσει τη δραστηριότητα αυτή καθώς και όλες του τις φωτογραφικές δραστηριότητες και μετά το 1970, όταν πληροφορείται ότι πάσχει από αθεράπευτο καρκίνο, και έως το 1972 που πεθαίνει σε ηλικία μόλις 47 ετών θα συνεχίσει να φωτογραφίζει, κυριολεκτικά σχεδόν ως την τελευταία του πνοή. Άφησε πίσω του ένα ογκώδες έργο που, αρκετά καθυστερημένα, βρίσκεται εδώ και μερικά χρόνια στο απόγειο της αναγνώρισης του.
Οι φωτογραφίες του Meatyard είναι εξαιρετικά υποβλητικές και φορτισμένες από μια ατμόσφαιρα μυστηριακή, μελαγχολική, ονειρική. Παραμένουν αντί συμβατικές ως και σήμερα και έχουν χαρακτηριστεί ως υπερρεαλιστικές, και στοχαστικές.
Αινιγματικές εικόνες, ανθρώπινες φιγούρες που μοιάζουν να αιωρούνται στο μισοσκόταδο φορώντας παράξενες μάσκες, με φόντο παλιούς και εγκαταλελειμμένους χώρους. Σκοτεινά, μυστηριακά τοπία όπου το λιγοστό φως μοιάζει να τονίζει ακόμα περισσότερο το σκοτάδι. Συνθέσεις αφηρημένες, δυσδιάκριτες Ένα έργο υπαινικτικό, ερμητικά κλειστό, αλλά και γι αυτό ανοιχτό σε πολλές αναγνώσεις. Κυρίως, όμως, ένα έργο απόλυτα φωτογραφικό που συνεχώς ανιχνεύει τις δυνατότητες του φωτογραφικού μέσου αναζητώντας νέους τρόπους έκφρασης.
Το 1950, θα αγοράσει την πρώτη του φωτογραφική μηχανή για να φωτογραφίσει το παιδί του. Αμέσως αναπτύσσει έντονη φωτογραφική δραστηριότητα. Συνήθως φωτογραφίζει 4 με 5 φιλμ σε κάθε φωτογράφηση επί μήνες ολόκληρους και κάποιο μήνα προς το χειμώνα τα εμφανίζει όλα μαζί τυπώνοντας σχεδόν το σύνολο των φωτογραφιών. Συγχρόνως δουλεύει με πλήρες ωράριο, αφιερώνει σημαντικό χρόνο στην οικογένειά του και διαβάζει πάρα πολύ (φιλοσοφία, ποίηση, λογοτεχνία, ιστορία της Τέχνης).
Το 1954 θα γίνει μέλος της Photographic Society of America και θα συμμετάσχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις της. Αλλά η δουλειά του έχει κιόλας διαμορφωθεί έτσι που να θεωρείται πρωτοποριακή και ασυμβίβαστη με την συντηρητική “φωτοειδησεογραφική” γραμμή της Εταιρείας. Τον ίδιο χρόνο γίνεται μέλος του Φωτογραφικού Σωματείου του Lexington όπου και θα μυηθεί στο έργο των Alfred Stieglitz, Paul Strand, Edward Weston, Ansel Adams, Minor White κ.α. Με τη βοήθεια του Van Deren Coke, υπεύθυνου του σωματείου, θα πάρει μέρος σε ομαδική έκθεση που κάνει τον γύρο διάφορων Αμερικανικών πόλεων. Το 1956 παίρνει μέρος σε άλλη έκθεση που οργανώνει και πάλι ο Cοke στο πανεπιστήμιο του Kentacky μαζί με τους Ansel Adams, Minor White, Harry Callahan, Aaron Siskind και Edward Weston. Το 1957 κάνει την πρώτη του έκθεση στη Νέα Υόρκη.
Το 1959 δημοσιεύεται ένα δικό του portfolio στο περιοδικό Aperture και συμμετέχει σε έκθεση του Museum of Modern Art (MOMA) της Νέας Υόρκης. Από το 1968 οργανώνει φωτογραφική έκθεση των μελών (και όχι μόνο) του Lexington Camera Club. Θα συνεχίσει τη δραστηριότητα αυτή καθώς και όλες του τις φωτογραφικές δραστηριότητες και μετά το 1970, όταν πληροφορείται ότι πάσχει από αθεράπευτο καρκίνο, και έως το 1972 που πεθαίνει σε ηλικία μόλις 47 ετών θα συνεχίσει να φωτογραφίζει, κυριολεκτικά σχεδόν ως την τελευταία του πνοή. Άφησε πίσω του ένα ογκώδες έργο που, αρκετά καθυστερημένα, βρίσκεται εδώ και μερικά χρόνια στο απόγειο της αναγνώρισης του.
Οι φωτογραφίες του Meatyard είναι εξαιρετικά υποβλητικές και φορτισμένες από μια ατμόσφαιρα μυστηριακή, μελαγχολική, ονειρική. Παραμένουν αντί συμβατικές ως και σήμερα και έχουν χαρακτηριστεί ως υπερρεαλιστικές, και στοχαστικές.
Αινιγματικές εικόνες, ανθρώπινες φιγούρες που μοιάζουν να αιωρούνται στο μισοσκόταδο φορώντας παράξενες μάσκες, με φόντο παλιούς και εγκαταλελειμμένους χώρους. Σκοτεινά, μυστηριακά τοπία όπου το λιγοστό φως μοιάζει να τονίζει ακόμα περισσότερο το σκοτάδι. Συνθέσεις αφηρημένες, δυσδιάκριτες Ένα έργο υπαινικτικό, ερμητικά κλειστό, αλλά και γι αυτό ανοιχτό σε πολλές αναγνώσεις. Κυρίως, όμως, ένα έργο απόλυτα φωτογραφικό που συνεχώς ανιχνεύει τις δυνατότητες του φωτογραφικού μέσου αναζητώντας νέους τρόπους έκφρασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου