Η Berenice Abbott γεννήθηκε στο Springfield του Ohio (Αμερική) το 1898 και πέθανε στο Monson του Maine το 1991. Ήταν διάσημη για τις αρχιτεκτονικές φωτογραφίες του πολεοδομικού ιστού της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του 1930.
Γράφτηκε στο πανεπιστήμιο του Ohio πριν μεταβεί οριστικά στην Νέα Υόρκη το 1918, όπου και σπούδασε σχέδιο και γλυπτική για τέσσερα χρόνια. Συνέχισε τις σπουδές της στο Βερολίνο για ένα χρόνο και το 1923 έως το 1925 την βρίσκουμε βοηθό σκοτεινού θαλάμου στον υπερρεαλιστή φωτογράφο και ζωγράφο Man Ray στο Παρίσι. Εκεί γνώρισε τον άγνωστο τότε μεγάλο φωτογράφο Eugène Atget, του οποίου εκτίμησε και ανέδειξε το έργο του στη Αμερική τα μετέπειτα χρόνια.
Το 1929 η Abbot επιστρέφει στην Νέα Υόρκη, όπου και αρχίζει να φωτογραφίζει την πόλη, σε μια περίοδο σημαντική μια που η μεγαλούπολη αυτή αρχίσει να διαμορφώνει το σημερινό της χαρακτήρα. Παράλληλα συνεχίζει να φωτογραφίζει πορτρέτα διασημοτήτων της εποχής της τα οποία είχε αρχίσει να δημιουργεί από το Παρίσι.
Η Abbott το 1958 ανέλαβε να φωτογραφίσει τα επιστημονικά πειράματα που γίνονταν από την επιτροπή μελέτης Φυσικών Επιστήμων στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, πραγματοποιώντας ένα αξιοσημείωτο έργο με σειρά φωτογραφιών από εκκρεμή, μπάλες που αναπηδούν και σχέδια κυμάτων ηλεκτρομαγνητισμού.
Εκτιμώντας σήμερα το έργο της, αναγνωρίζουμε ότι η Abbot είχε τη μοναδική ικανότητα να δημιουργεί δυνατές φωτογραφίες μέσα από διαφορετικά φωτογραφικά είδη όπως: πορτρέτο, αστικό τοπίο ή τον κόσμο της επιστήμης. Είτε φωτογραφίζει ένα γαλλικό κλειδί, είτε ένα σκιασμένο δρόμο του Μανχάταν ή την κουρασμένη όψη του Eugène Atget, η ματιά της είναι πάντα σαφής, αντικειμενική και ρεαλιστική.
Η φιλοσοφία της μπορεί να ειπωθεί με τα εξής: «Η φωτογραφία δεν μπορεί ποτέ να αναπτυχθεί αν μιμείται κάποιο άλλο εικαστικό μέσο» και επίσης, «Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα ήταν να βάλω στο φωτογραφικό μου κάδρο, τα πράγματα σε μια τάξη και να αποδώσω τα θέματα της φωτογραφίας με μια πνευματική διάσταση, αυτό για μένα είναι και η ψυχή της φωτογραφίας».
Γράφτηκε στο πανεπιστήμιο του Ohio πριν μεταβεί οριστικά στην Νέα Υόρκη το 1918, όπου και σπούδασε σχέδιο και γλυπτική για τέσσερα χρόνια. Συνέχισε τις σπουδές της στο Βερολίνο για ένα χρόνο και το 1923 έως το 1925 την βρίσκουμε βοηθό σκοτεινού θαλάμου στον υπερρεαλιστή φωτογράφο και ζωγράφο Man Ray στο Παρίσι. Εκεί γνώρισε τον άγνωστο τότε μεγάλο φωτογράφο Eugène Atget, του οποίου εκτίμησε και ανέδειξε το έργο του στη Αμερική τα μετέπειτα χρόνια.
Το 1929 η Abbot επιστρέφει στην Νέα Υόρκη, όπου και αρχίζει να φωτογραφίζει την πόλη, σε μια περίοδο σημαντική μια που η μεγαλούπολη αυτή αρχίσει να διαμορφώνει το σημερινό της χαρακτήρα. Παράλληλα συνεχίζει να φωτογραφίζει πορτρέτα διασημοτήτων της εποχής της τα οποία είχε αρχίσει να δημιουργεί από το Παρίσι.
Η Abbott το 1958 ανέλαβε να φωτογραφίσει τα επιστημονικά πειράματα που γίνονταν από την επιτροπή μελέτης Φυσικών Επιστήμων στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, πραγματοποιώντας ένα αξιοσημείωτο έργο με σειρά φωτογραφιών από εκκρεμή, μπάλες που αναπηδούν και σχέδια κυμάτων ηλεκτρομαγνητισμού.
Εκτιμώντας σήμερα το έργο της, αναγνωρίζουμε ότι η Abbot είχε τη μοναδική ικανότητα να δημιουργεί δυνατές φωτογραφίες μέσα από διαφορετικά φωτογραφικά είδη όπως: πορτρέτο, αστικό τοπίο ή τον κόσμο της επιστήμης. Είτε φωτογραφίζει ένα γαλλικό κλειδί, είτε ένα σκιασμένο δρόμο του Μανχάταν ή την κουρασμένη όψη του Eugène Atget, η ματιά της είναι πάντα σαφής, αντικειμενική και ρεαλιστική.
Η φιλοσοφία της μπορεί να ειπωθεί με τα εξής: «Η φωτογραφία δεν μπορεί ποτέ να αναπτυχθεί αν μιμείται κάποιο άλλο εικαστικό μέσο» και επίσης, «Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα ήταν να βάλω στο φωτογραφικό μου κάδρο, τα πράγματα σε μια τάξη και να αποδώσω τα θέματα της φωτογραφίας με μια πνευματική διάσταση, αυτό για μένα είναι και η ψυχή της φωτογραφίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου